Kod kreskowy to graficzna prezentacja informacji. Informacja jest kodowana przy pomocy ciemnych i jasnych pasków, ustaloną według symboliki specyficznej dla da­ne­go kodu. Kod kreskowy przeznaczony jest dla czytników elektronicznych, dodatkowo zazwyczaj pod kodem jest umieszczana tekstowa reprezentacja tego co zos­ta­ło zawarte w kodzie. Ma na celu umożliwienie ręcznego wprowadzenia kodu, w przypadku, gdy czytnik nie będzie w stanie odczytać informacji.

Kod kreskowy znalazł najszersze zastosowanie w handlu. Głównym za­sto­so­wa­niem kodu kreskowego jest automatyczna identyfikacja produktów, co pozwala znacznie przyspieszyć, np. obsługę klientów w kasach sklepowych. W dzisiejszych czasach nie ma praktycznie możliwości, aby w sklepie spotkać towar, który nie ma przy­dzie­lo­ne­go kodu kreskowego. Jeśli do sklepu trafia towar, który nie ma przy­dzie­lo­ne­go oficjalnego kodu kreskowego, to jest nanoszony na niego kod kreskowy, który przydziela sklep. Popularności kodów kreskowych nie oparły się też firmy zajmujące się transportem: każda paczka, paleta jest oznakowa kodem kreskowym.

Kluczowym elementem, który decyduje o tym, czy kod kreskowy spełni swoje podstawowe zadanie jest jakość wydruku. Jakość wydruku jest zależna od rodzaju pod­ło­ża oraz od techniki reprodukcji. Podczas reprodukcji występują problemy: rozpływanie się farby, złe utrwalenie farby, zbyt niski kontrast pomiędzy kolorem pod­ło­ża, a kolorem kresek.

Dla kodów kreskowych EAN-8, EAN-13, UPC-A, UPC-E, ISBN, ISSN w specyfikacji GS1 możemy przeczytać: „Dla cyfr 1, 2, 7 i 8 kreski i spacje są redukowane lub powiększone o 1/13 modułu, dla uzyskania jednolitego rozkładu tolerancji szerokości kresek. Przyczynia się to do zwiększenia niezawodności skanowania.”
Generatory kodów EAN-8, EAN-13, UPC-A, UPC-E, ISBN, ISSN zostały wyposażone w taką możliwość.

 

Jednym z najczęstszych problemów podczas reprodukcji jest przyrost grubości kreski. Każdy z generatorów został wyposażony w możliwość redukcji szerokości kres­ki. Pozwala to na wygenerowanie takiego kodu, który po wydrukowaniu będzie miał prawidłową szerokość kreski. Co zwiększa szanse na odczytanie kodu przez czytnik. Dla kodów kreskowych EAN-8, EAN-13, UPC-A, UPC-E, ISBN, ISSN nominalna szerokość najcieńszej kreski to 0,33 mm. Stosując redukcję szerokości kreski nie wolno doprowadzić do sytuacji, w której najcieńsza kreska będzie miała mniej niż 0,13 mm na formie drukowej. Jeśli tak się stanie, należy zastosować wyższy współczynnik powiększenia, aby (0,33 mm × WSPÓŁCZYNNIK POWIĘKSZENIA) – REDUKCJA SZEROKOŚCI ≥ 0,13 mm.

Najczęściej wykorzystywane czytniki kodu kreskowego wyposażone są w źródło światła o długości fali 630 nm - światło czerwone. Symbole kodu są prawidłowo odczytywane tylko wtedy, gdy odbitki z wydrukowanym kodem, wymiarami kresek, mają prawidłowy kontrast nadruku. Uzyskanie kontrastu jest uzależnione od koloru tła oraz koloru kresek. Tło powinno być jak najjaśniejsze, a kreski jak najciemniejsze. Przykładowo barwa tła powinna być: biała, żółta, pomarańczowa lub jasnoczerwona, a kreski w kolorze: czarnym, niebieskim, zielonym i ciemnobrązowym.

Reprodukując kody kreskowe należy uwzglę­dnić dokładność urządzeń wyjściowych. Dru­kar­ka atramentowa pracująca z roz­dziel­czo­ścią 600 dpi ma dokładność 0,0423 mm. Więc jeśli będziemy drukować na niej kreskę 0,33 mm to możemy otrzymać kreskę o grubości od 0,2961 mm do 0,3384 mm. Naświetlarka służaca do wy­ko­ny­wa­nia form drukarskich pracującuje zazwyczaj z rozdzielczością 2540 dpi, daje to dokładność 0,01 mm. W tym przypadku otrzymamy kreskę o grubości od 0,32 mm do 0,34 mm.

Zdecydowana większość drukarek prze­my­sło­wych drukuje z rozdzielczością 203,2 dpi (8 dpm). Oznacza to, że taka drukarka ma dokładność 0,125 mm. Możemy na niej wydrukować kreski, których grubość jest wielokrotnością 0,125 mm, np. 0,125 mm, 0,250 mm, 0,375 mm, itd. Dostępne są również drukarki przemysłowe, które drukują w rozdzielczościach: 304,8 dpi (12 dpm) co daje dokładność 0,0833 mm, a nawet 609,6 dpi (24 dpm) co daje dokładność 0,0416 mm. Większość programistów, którzy pierwszy raz zetknęli się z drukarką przemysłową próbuje traktować ją jak zwykłą drukarkę biurową. Takie podejście skutkuje niską jakością wydruków, ponieważ nie ma możliwości zapanowania nad wydrukiem kodu kreskowego generowanego przez np. CrystalReport lub FastReport lub gdy próbujemy drukować na takiej drukarce używając sterownika dostarczanego do systemu. Drukując w ten sposób zawsze uzyskamy lepsze efekty na drukace biurowej niż na drukarce przemysłowej. Drukowanie na drukarce przemysłowej sprowadza się do wygenerowania programu i wysłania go do niej. Najpopularniejsze języki programowania drukarek przemysłowych to: DPL, EPL, ZPL, Basic, J-Script. Zazwyczaj wszystkie drukarki przemysłowe wyposażone są w funkcje umożliwiające drukowanie kodów. Korzystanie z tych funkcji daje najlepsze efekty: kod bardzo wyraźny, czytelny, nie sprawia problemów podczas prób odczytania przez dowolny czytnik. Wszelkie próby drukowania kodów w inny sposób zazwyczaj kończą się nie­po­wo­dze­niem (jakość wydrukowanego kodu jest daleka od oczekiwań).